Diner
Gado gado, een burgemeester en vmbo-talent
Inleiding
Om kwart voor zes ging de bel en daar stond ze dan: Milène Junius, de burgemeester van Hellevoetsluis. ‘Het was even zoeken, maar hier ben ik’. Zonder gevolg, beveiliging of pers stond de burgemeester ineens in mijn huiskamer. Het kan raar lopen in een leven. Ik geloof in serendipity en het is mijn overtuiging dat dit weer zo’n momentje was. Het was natuurlijk niet zo dat de burgemeester door de buurt liep, een willekeurig huis uitzocht en dacht: hier ga ik eens even een lekker hapje scoren. Nee, het ging iets anders.
Advertentie
Drie maanden geleden stond er een advertentie in de krant waarin de burgemeester op zoek was naar bewoners die het leuk vonden om kennis met haar te maken en haar in te wijden in de rituelen, tradities en gebruiken van het mooie Hellevoetsluis. Als kersverse burgemeester leer je de stad het beste kennen door met de bewoners in gesprek te gaan was haar gedachte. Schrijf op waarom jij vindt dat de burgemeester bij jou op bezoek moet komen luidde de boodschap. Ik hoefde niet lang na te denken en pakte mijn trouwe Mac erbij en schreef het volgende:
Gado gado
En zo geschiedde. Na enige maanden radiostilte werd ik onverwachts gebeld om een dinerafspraak te maken met de burgemeester. Op dinsdag 27 juni schoof ze dan eindelijk aan. Nadat mijn zoontje van acht wat acrobatische capriolen op zijn schommel had laten zien waar de burgemeester (terecht) van onder de indruk was en foto’s van maakte voor op haar Facebookpagina was het tijd voor het diner. Ik had anderhalf uur in de keuken gestaan om een gado gado (Indonesisch gerecht met pindasaus) in elkaar te flansen. En dan niet een beetje van mij en een beetje van Maggie, maar alles van mij hè. Bloed, zweet en tranen. Gelukkig viel de maaltijd in goede aarde en at de burgemeester haar bordje helemaal leeg.
Minecraft
Tijdens het eten heeft mijn zoontje de burgemeester volledig bijgepraat over de laatste updates in Minecraft en over games die hij speelt in de klas. Op de momenten dat mijn zoontje niet praatte raakten we in gesprek en kwamen we erachter dat we best veel gemeen hebben. Zo hadden haar kinderen net als mijn vriendin en ik op Codarts gestudeerd. En zo begon Milène Junius haar carrière ooit als docent Frans en heeft ze affiniteit met het leraarsvak. Van directeur van een bouwbedrijf tot gemeenteraadslid tot wethouder van Delft en dan nu burgemeester van Hellevoetsluis; de carrière van Milène Junius is op z’n zachtst gezegd afwisselend te noemen.
Background check
Ik heb het enorm gewaardeerd dat de burgemeester dit initiatief heeft genomen. De mensen die haar veiligheid moeten waarborgen waren niet meteen dolenthousiast en dat is ook wel een beetje begrijpelijk. Gewoon bij onbekende mensen binnenstappen en dan maar eens kijken of het allemaal netjes en ordelijk verloopt is niet altijd de meest logische keuze als burgemeester. Natuurlijk wordt er op het gemeentehuis wel een background check gedaan om te kijken of je geen massamoordenaar, jihadist of Ajacied bent, maar garanties heb je nooit.
Kansen
We hebben gepraat over de kansen en mogelijkheden die er zijn om techniekleerlingen meer bij maatschappelijke projecten te betrekken. En er is een hoop mogelijk, maar je moet wél de juiste wegen bewandelen en kennen om subsidies en budgetten te genereren.
Bedankt
Bedankt beste burgemeester voor de gezelligheid, adviezen en interesse. U zal weldra kennismaken met mijn fantastische techniekleerlingen. Met die gouden handjes van Mehmet, Naomi, Rachid en Chris. Jongens en meisjes die zoveel meer in hun mars hebben dan de meeste mensen denken of zien. Jongens en meisjes die net als iedere leerling in Nederland kans verdienen op een volwaardige plek in de samenleving.
Van links naar rechts: Viola van Es, Milène Junius, (in de spiegel) Thijmen Sprakel en last but not least Benjamin Sprakel.
Recente reacties